Lang zullen we leren

In de ‘lekker eigenwijze’ Kinderboekenweek bezocht ik tientallen klassen en zag meer dan duizend kinderen. Dat was genieten, want de kinderen en leerkrachten vroegen, keken, ontdekten. Kortom, ze leerden. Behalve die ene meester in groep 8. Voor ik begon, zei hij – binnen het gehoorbereik van de kinderen -: ‘Een presentatie van een uur, dat gaan deze kinderen niet volhouden.’

Jong geleerd is oud gedaan. Weer wat geleerd. We gaan voor een leven lang leren, want we worden razendsnel ingehaald door nieuwe technologieën, inzichten en maatschappelijke veranderingen. Het leuke van het woord leren is: het slaat op de leraar én de leerling: De leraar is druk met onderwijzen, aanleren, wijzer maken, bijbrengen, instrueren, doceren en onderrichten. Een leerling bestudeert, blokt, ondervindt, studeert, pikt op, steekt op, raakt bedreven, memoriseert, knoopt in de oren (met dank aan synoniemen.net). Leren is dus wederzijdse actie. De leraar zaait nieuwe kennis en nieuwe vaardigheden, al dan niet met een methode, digibord, app of filmpje. De leerling pikt op en groeit ervan.

Maar hoe leren we een leven lang op een slimme, uitdagende, inspirerende manier? Om mijn leraar geschiedenis uit vervlogen tijden te citeren (hierbij op zijn schedel tikkend): ‘Gebruik dat grijze papje!’ Dat papje kwam in beweging omdat de leraar erin roerde met zijn smakelijke verhalen, afgestemd op onze brugklasinteresse en -humor.

Anno 2024 weten we hoe belangrijk onze mindset is voor leren, voor de leraar die zaait én voor de leerling die oppikt. Een fixed mindset zit gevangen in de overtuiging dat intelligentie en vaardigheden vaststaan. Dat maakt groeien en leren lastig. Wat we nodig hebben, is een groeimindset die ervan uitgaat dat je leert en groeit door te proberen en te ervaren.

En die eigenwijze meester in groep 8? Die leerde ik een lesje, want een uur lang pikten de kinderen van alles op, elk op hun eigen(wijze) manier.


Annemarie van den Brink

Wat zoek je?