Marianne gaat graag op zoek naar de mens achter de mens

Deze editie verwelkomen we maar liefst twee nieuwe redactieleden: Manon Müller-Jansen (freelanceredacteur, -vertaler en -auteursmanager) en Marianne Eggink (journalist,  tekstschrijver en schrijfcoach). Ter introductie interviewden ze elkaar! 

Een brede interesse

Marianne: ‘Lerares, geoloog, creatief therapeut – ik had de meest uiteenlopende ideeën over wat ik later zou worden. Schrijven is wel altijd al een van mijn voorliefdes. Ik had op mijn tiende een buurtkrantje, waarin ik buurtgenoten interviewde, en items opnam over de straat en de buurt. Ik herinner me dat ik een buurman interviewde met de vraag: ‘Buurman, wie is de liefste persoon ter wereld’? Zijn vrouw natuurlijk. Mijn vader stimuleerde me in mijn interesses en zo was het krantje een samenraapsel van interviews, dierenfeitjes en geheel eigen weersvoorspellingen. Ik werkte het helemaal zelf uit, achter mijn oude geliefde Pentium.’

Uitvinden hoe iets werkt

‘Ook nieuwsgierigheid zat er bij mij al vroeg in. Het gedrag van mensen is interessant en ik vind graag uit hoe iets werkt. Waarom ontstaat bepaald gedrag bijvoorbeeld? En hoe verloopt de sociale ontwikkeling bij kinderen? Daarom ook mijn latere keuze voor een studie pedagogiek.

Ik groeide op in een lerende omgeving: mijn ouders zijn allebei docent (Engels en Scheikunde. Mijn moeder is daarin ook een voorbeeld voor me. Ze mocht eigenlijk niet studeren van haar ouders, maar heeft uiteindelijk toen ik jong was toch de lerarenopleiding opgepakt, en is dus ook docent geworden. Ze heeft haar eigen weg gekozen. Dat vind ik mooi en inspirerend.’

De wijde wereld in

‘Ook de liefde voor taal kreeg ik al vroeg mee. We reisden in mijn jeugd veel, en ik kwam met verschillende talen in aanraking. Daar wilde ik dan altijd meer van weten en spitte dan bijvoorbeeld de ‘Wat en Hoe in het Grieks’ helemaal door.

Ik volgde het tweetalig vwo (Engels/NL), gevolgd door een studie pedagogische wetenschappen. Hoewel de materie me nog altijd eindeloos fascineert, merkte ik na een tijdje dat ik er geen beroep in wilde uitoefenen. Ook de statistiekvakken braken me op. In een zomer vertrok ik twee maanden naar Mexico om Spaans te leren. En daarna was het duidelijk: ik ging niet meer terug naar mijn studie pedagogiek en haalde aansluitend mijn bachelor Spaans en een master Interculturele Communicatie.

Na het afstuderen was er helaas weinig werk, door de economische crisis. Ik heb daarom allerlei omzwervingen gemaakt en diverse baantjes gehad. Dat was ook heel leerzaam en leuk. Zo werkte ik een tijdje als heuse ‘sandwich artist’ bij de Subway. En maakte intussen wel mijn eigen digitale tijdschrift voor de online community van 3D-chatprogramma IMVU. Samen met twee online vriendinnen stuurden we een redactieteam van over heel de wereld aan, we schreven interviews en columns. Het was de perfecte broedplaats om me klaar te stomen voor de volgende stap.‘

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan

‘Een postdoctoraal dagbladjournalistiek bracht eindelijk de rode draad terug, al mijn interesses kwamen samen onder een paraplu. Tijdens de stage die volgde bij het Parool, schreef ik achtergrondverhalen voor de PS-bijlage. Vooral over digitale ontwikkelingen met een maatschappelijk randje, zoals mediawijsheid, gezondheidsapps en games in het onderwijs.

Daarna startte ik als freelancer, mijn eerste echte opdrachtgever naast de krant was Kennisnet.

Ik mocht een artikel schrijven over een onderzoek waaruit bleek dat er een relatie is tussen games en motivatie bij leerlingen. Sindsdien ben ik helemaal de onderwijsspecialisatie ingedoken. De combinatie van technische innovatie en pedagogiek paste me goed. En ik ontdekte al snel dat het ontzettend leuk is om gepassioneerde onderwijsmensen te interviewen en met de resulterende artikelen en publicaties aan zoiets belangrijks als de ontwikkeling van kinderen te kunnen bijdragen.

Persoonlijke verhalen, de mens achter de mens, maar ook wetenschappelijke en technische verhalen, interesseren mij. Daarom vind ik interviewen zo leuk. Je hebt de tijd, hebt iemand even voor jezelf, en kunt de diepte ingaan. De vertaling maken vanuit een ingewikkeld onderwerp naar de doelgroep, dat vind ik een leuke uitdaging. Het is vooral belangrijk voor me dat anderen er echt iets aan hebben, dat ik bijdraag aan iets groters.’

De diepte in

‘Je kunt me gerust een echte computernerd noemen. Ik ben gek op games, technische snufjes en apparaten. Het digitale element zie je dan ook regelmatig terug in mijn teksten. Dat past natuurlijk heel goed bij het onderwijs van nu. Zo ben ik trots op een Kennisnetbrochure waar ik de redactie van deed: ‘Onderwijsvernieuwing met Technologie –Een internationale blik’.’

In de pen voor EduSchrift

‘Sociale aspecten en gelijke kansen voor elk kind – dat zijn onderwerpen waar ik me graag hard voor maak. Zo schreef ik bijvoorbeeld mee aan een magazine over lezen en leesmotivatie, en welke rol representatie daarin speelt voor kinderen. Ook als het gaat om digitale gelijkheid, gelijke kansen en antiracisme hoop ik een bijdrage te kunnen leveren via EduSchrift.

Ik verheug me erop om bij EduSchrift weer in een redactieteam te functioneren, veel te schrijven en daarnaast mee te denken over de invulling van het tijdschrift. Mijn creatieve spieren weer eens goed te flexen. Ik hoop dat ik wat ik leer tijdens het schrijven, kan overdragen in mijn artikelen en lezers met positieve energie kan inspireren.’

Ga hier terug naar de homepage.