Een kijkje over de grens: educatief auteur in Rusland

Voor EduSchrift nemen we regelmatig een kijkje over de grens. Zo was er in maart het interview met de Engelse Auteursbond. Onlangs werden wij voorgesteld aan een educatieve auteur in Rusland. Hoe ziet het leven en werk van een Russische educatieve auteur eruit?

Anna Solovyeva is educatief auteur, vertaler en docent in Jekaterinburg in het oostelijk deel van Rusland. Ze werkt mee aan de website www.edscience.ru, behorend bij het wetenschappelijke tijdschrift Education and Science. Dit tijdschrift richt zich op onderwijskundige en wetenschappelijke discussies die relevant zijn voor onderzoekers en auteurs, waaronder onderzoeken naar moderne psychologische en pedagogische problemen in het binnenlandse en buitenlandse onderwijs. Het werd in 1999 opgericht door de Russische Academy of Education. Sinds 2012 wordt het tijdschrift uitgegeven en verspreid door de Russian State Vocational Pedagogical University.

Hoe ben je als Educatieve Auteur begonnen?

‘In 2010 heb ik mijn opleiding als vertaler en docent Engels afgerond. Ik ben daarna gaan werken als docent Engels op Gymnasium 99 (veel Russische scholen hebben nummers in plaats van namen, red.). Op de universiteit heb ik mij gespecialiseerd in Engelse en Amerikaanse literatuur. Vervolgens heb ik mijn eerste methodes geschreven. Dit waren basiscursussen op het gebied van regionale geografie. Voordat je in Rusland een methode op de markt mag brengen, moeten deze eerst door de staat getest worden.

In 2014 werd ik gekozen tot beste docent van het jaar in Rusland. Dit is een wedstrijd georganiseerd door de overheid. Om deze prijs te winnen, moet je een eigen schoolmethode ontwikkelen waarin ruimte is voor differentiatie. Je moet daarnaast positieve feedback van collega-docenten ontvangen en je moet laten zien hoe je aan je professionalisering werkt. In datzelfde jaar ben ik begonnen als auteur en vertaler in de redactie van het wetenschappelijke blad Education and Science. 

In 2016 heb ik mijn doctoraat ontvangen. Mijn thesis ging over de weergave van de Europese Unie in zowel de Britse als de Russische media. In 2017 ben ik gestopt met het werken op school om volledig te gaan werken bij de redactie. Ons blad publiceert de resultaten van onderzoeken in verschillende onderwijsdisciplines. Er is een gedrukte editie waarop je je kunt abonneren, maar het is ook mogelijk om de artikelen online te lezen. We willen zo veel mogelijk informatie delen. Er is een internationaal database Scopus, waarvan ons tijdschrift een deel uitmaakt. We staan altijd open voor samenwerking met buitenlandse onderzoekers (zij kunnen gratis artikelen publiceren). Ik vertaal annotaties, literatuurlijsten in Russische artikelen, en neem ook veel contact op met buitenlandse auteurs. We werken met auteurs en redacteuren uit Engeland, Cyprus, de Verenigde Staten, Brazilië, Frankrijk en India.’

Hoe werkt het met schoolboeken in Rusland, mag je zelf bepalen welke boeken je gebruikt?

‘Vijf jaar geleden mochten de docenten authentieke Engelse boeken gebruiken en deze kopen bij buitenlandse uitgevers (zoals MacMillan, Cambridge, Oxford, Longman, Pearson, enzovoort), maar dit is nu veranderd. Je mag nu alleen nog Engelse boeken gebruiken van een Russische uitgever. Al die programma’s en lespannen kun je van de site van de uitgever downloaden. Er is een lijst van schoolboeken die goedgekeurd zijn door het Russische Ministerie van Onderwijs. Die boeken mag de school gebruiken in het onderwijsprogramma, dat óók goedgekeurd is door de overheid. We hebben Staatsonderwijs Standaarden waar alle scholen aan moeten voldoen.’

In Nederland heb je o.a. het toetsinstituut Cito, dat examens maakt voor scholen. Is er in Rusland ook een dergelijk toetsinstituut? Hoe komen leerlijnen en examens tot stand?

‘In Rusland is het Federale Instituut van de Pedagogische Metingen, het FIPI (https://fipi.ru/) verantwoordelijk voor de examens. Dit instituut is opgericht door de federale controledienst in het onderwijs. Zij ontwikkelen de examens, de rubrics en andere beoordelingsinstrumenten. Ook organiseren zij conferenties en masterclasses voor docenten.

Meestal wordt het toets- en examenmateriaal ontwikkeld door een groep docenten van scholen en universiteiten, aangevuld met methodologen. Zij maken een uitgebreide opdrachten- en toetsenbank. Daarna lezen redacteuren deze opdrachten na. Er wordt o.a. bekeken of alle vragen en opdrachten voldoen aan Federale Staatsonderwijs Standaarden en de goedgekeurde onderwijsprogramma’s voor een vakgebied. Daarna worden de opdrachten in de praktijk getest.

De rubrics en andere beoordelingsinstrumenten worden ook ontworpen binnen het FIPI. Daar werken twee teams per een vak. Het eerste team bestaat uit de ontwerpers: de Federale Commissie in het Ontwerpen (FKR). Deze groep mensen ontwerpt de controlerende metende materialen KIM en alle bijbehorende methodologische documenten. De leden van de groep zijn specialisten en methodologen van de beste onderwijsinstellingen van Rusland. Het tweede team is een team van experts: de wetenschappelijke methodologische raad NSM. Deze groep mensen controleert en keurt alle gemaakte opdrachten.’

Zijn in Rusland educatieve auteurs ook verenigd in een bond, zoals in Nederland in de Auteursbond?

‘Veel auteurs in Rusland zijn verbonden aan universiteiten. Er is ook een Auteursbond in Rusland. Dit is de Russian Authors’ Society (RAO). Deze bond beheert de rechten van auteurs en anderen. Op dit moment heeft de RAO meer dan 26.000 contracten met Russische rechthebbenden. Sinds 1993 is de RAO lid van de International Confederation of Societies of Authors and Composers (CISAC), een internationale niet-gouvernementele organisatie die de meeste buitenlandse auteursbonden verenigt. In 2007 haalde de RAO ongeveer 1,5 miljard roebel aan royalty’s op; in 2015 is dit bedrag gestegen tot ongeveer 4,5 miljard roebel. Toch is deze bond bij veel educatieve auteurs niet bekend.’

Kun je makkelijk leven als educatief auteur in Rusland?

‘Ik vermoed dat er in Rusland toch een heel ander systeem is dan in Europa. Als je als educatief auteur een methode bij een uitgever wil laten publiceren moet je daarvoor eerst zelf investeren. Veel educatieve auteurs plaatsen hun werk op internet. Maar het is heel moeilijk om daar dan geld mee te verdienen. Slechts een kleine groep heeft succes. Veel educatieve auteurs zijn dan ook in loondienst bij bijvoorbeeld een universiteit of een tijdschrift zoals EdScience. Zelf heb ik naast mijn educatieve schrijfwerk nog meer werkzaamheden. Ik ben ook een senior expert in de regionale examencommissie van EGE. Dit is een staatsexamen.  En ik blijf ook af en toe studenten ondersteunen. Dit vind ik erg leuk naast mijn educatieve schrijfwerk. Ik geef nu verschillende bijlessen aan leuke studenten. Ik geniet ervan om mijn studenten voor te bereiden op twee Staatsexamens (OGE en EGE). Voor mijn lessen gebruik ik boeken van Russische auteurs die gericht zijn op deze twee examens, maar ook Engelstalige boeken van MacMillan, Oxford, Cambridge, online bronnen. Sommige oefeningen (bijvoorbeeld voor spreekvaardigheid) moet ik zelf bedenken. Ik heb een account aangemaakt op een Russisch sociaal netwerk, waar studenten mij kunnen vinden.’

Ga hier terug naar de homepage.